عاشق رویا

وقتــی هــَر شــــب

                       با لهجــــــ ــــــه ی ِ ابــرها

                                                       با آغــــــــوش ی خامــوش

بـرای قلـــب غمگینَـــــــــــ ــــــــم می نویســم

                                     دستــــانم بـــوی بــــاران می گیــرد

و بــــــــــارانی تـرین لحظـــه های زندگـــی ام

                                      در دریـــــــای ِ چشمــان ِ منتظــــــــــــــــرم نقــش می بنــدد

با قــایـق  ِ خیــــ ـــال

       به دریـــــــای شــب می زنــــــــــــــــــم

و از رویــــــــاهـای ِ دور

                      یک بغــل " خاطــــره "می چینـــــــــــم

و تا ساحـــل ِ اتـــاق تنهـــــایی ام

                                       چشمــــانم را به میهمـــانی ِ عشــــ ــــق می بَـرم

در ایـن سکــــــــوت ِ نیلــی ِ شـب

هنگامــی که نجـــــــــــوای ِ بــادهای شبـــانه

                                                     در گـــوش ِ پنجــــــــــــره ها شنیــده می شـود

دلتنگــــــــــ تـَــر می شَــوَم ...

                                     حـریــــر ِ رویــــ ــــــا را می پـوشـــم

دکمـــه ی ِ خیـــــــــال را بـاز می کنـــم

                                      و با تــ ـــو به عشــــــــق بــازی ِ مــاه و مهتـــاب می روم

در امـــواج  ِ ایـن بستـــر ِ ارغـــــوانـی

هــــوای ِ تـن مــ ـن

                          نفـــس ِ شـب بـــــــــوهـایی ست

که گلبـــرگ گلبـــرگ

                         با لهجـــ ــــه ی عطـــر ها صــــــ ـــــــدا می زننـد تــ ـــو را

و هـــوای ِ تـن تـــ ـــو

                           بــادی ست پُـر از بـــوی ِ بـــاران

                                    که می وزد بر برگــــــ برگــــــــ ِ گلبـــــــــرگ های ِ تنـــــــــم

مــــوسیقـی چشمـــانم را که می شنــوی

                                      در زورق نگاهـــــــــــت می نشینــم

شــب چــــادرش را می کشـد

                          هـــوا آغشتـــه از شهـــــوت ِ دوستـت دارم ها می شــود

کنــج لـــب ها

پُـــر از بـوســــــه های ِ بُــن بســت می شــود

                                           که راه فـــــرارشان بستـــه شـده

چه زیبـــاست ایـن امــــــــــــــواج ِ ارغـــوانی

                                   چه شیــــــــــــــریــن است ایـن رویـــــا

                                                      چه آرام اسـت خـــــــواب امشــب ِ مــــــ ــــن

هـر چنـد می دانــم

هـر شــــب در ایـن بستــر ارغــــــوانی

                                            سـَـر بـَر بــــــــالشی می گــذارم

که پُـــر اسـت از

رویــــای ِ کـوچ ِ پرستـــویی مهــاجر

                                         که هرگــز خیــال ِ بازگشــــــت به آشیـــانـه اش را نـدارد

بـــاد

        چه آســان بادبادکــــــــــــــ ِ رویـــاهـایم را

                                                          با خـود بـــُــــــــــــــــــــــــــرد

بــــاران

           چه بــی محــابا سنگـــــــــــــــــ فــرش ِ

                                                     خاطـــره هایم را شـُسـت

و ایـن بهــار

                   چه بـــی رحمـــــــ ـــــــ ـــــــ ــــانه لحظــه هایم را بــارانی کـرد

دیگــر هـزار ذکــر و دعــا

                               نه می توانـــد

                               فرصـــت های ِ از دســت رفتـــــــــــه ام را برگردانــد

و نــه

ایـن " مــــن " را به مــن بـــودنش !!!

خستـــــــه ام ...

                     از حــال ِ دلــــــم

                                               از آه هــــای ِ هـر روزه ام

از نالــــه های ِ خمـــــوشم

                                از بغـــــــــــــ ـــــــــــ ــــــــــــض های ِ نشکستـــه ام

از اشکــــ هایی که گـــوشه ی چشمـم خشــک می شونــد

                                           و دیگــر بر روی ِ گونــه هایم نمی ریـزنـد

از تکــرار ِ روزهـــای ِ تکـــراری

                       از روزهــای ِ خــوبی که نمی آینـــد

                                                               از ایـن همــه بلاتکلیفـــی

سـَرگردانـــم ...

                   در ســـرابی از گذشتــه و حـــال

                                                          و آینـــده ای که مبهـــم اسـت

دلـــــــم تنگـــــــــ اسـت

                                            بـرای ِ خـــودم

                        بـرای ِ روزهــای خوشــی که بـی هیــچ دلیلـی می خندیـــدم

بـرای ِ واژه هــایی که با احسـاس مـن

                                               جـان می گرفتنـــــــــد

بـرای احســاسی که

                          قلــم می شـد در دستــانم

                                                        و می رقصیــد در دفتــر شعــرم

بـرای ِعاشقــانه هایی که می ســــرودم

و با مـــوسیقی ِ اصــوات ِ پسرانه ام

                خـط به خطـش را با صـدای ِ بلنـــد برای ِ دلــم فریـــاد می کشیــدم

بـرای ِ بـــاورهایم

                     بــــــــــــــــاورهایی که امـروز تمــامشان نابـــــود شدنـد

بـرای ِ دلــم

                که خیلــی وقــت است که تنهـــــاست

بـرای ِ روزهــای ِ جوانـــی ام

                           که هیــچ کدامشــان آن گونــه که می خـــواستم نگـذشـت

دلـــم گرفتــه اسـت

                          از دنیــا

                                         از آدم هــا

از خیــال هایی که خیــال مـانـد

                  از رویـــاهـایی که به حقیقـــت نپیــوست

                                                      از آرزوهـــایی که بـَر بــاد رفــت

از خـــودم

               از حمـــاقت های ِ احمقـــ ـ ـــانه ام

                                              از اعتمــ ـادهایی که از دسـت رفــــــــت

از " مـن " ی که مُــرد

از ایـن " مــن " ی که بیهــوده نفـس می کشــد

                    از زیستنــی که نمی خواهـَمـَش و از مرگــی که می خواهـَمـَش

خدایــا ...!

                  مـن دیگــر بریـــده ام

                                               کـــــــم آورده ام

دیگـر نه حوصلــه ی دنیــایت را دارم

                                              نه آدم هـــایت را

                                                                و نه حتـی خــودم را ...

آدم گـریــز شــده ام

                          گوشـــه نشیـن

این روزهــا دیگـر خـودم نیستــم

دیگــر از آن پسرکــــــــ مغـــرور چیـزی نمــانده است

                                            دنیــایت سخـــت بـَر مـن بی وفـــایی کـرد

از مـن پسرکی ساختــه

                               ســــــَــــرد

                                                   گوشــه گیـــر

                                                                         و بـی احســــاس

پاکـــــــــــــــ بــودن و پاکـــ مــاندن

                         مهربــان بــودن و مهربــانی کــردن

صداقـــت داشتــن و وفـــادار ماندن

                                    و انسـان بــودن و انســان گــونه زندگــی کــردن

[ سه شنبه 17 تير 1393برچسب:,